Afgelegde afstand: 84 kilometer.
Je raadt het nooit. Toen we vanmorgen opstonden vroor het !!!! Alle auto’s waren wit en er moest duchtig gekrabt worden. Maar de lucht was wel volledig blauw, geen enkel wolkje te bespeuren.
Na een ‘lekker’ ontbijt van muffins en kaasgebakjes vertrokken we om 8 uur naar Grand Canyon. Daar hebben we onze auto op de parking gezet en zijn we begonnen aan de verkenning van het park met de shuttle bus. Eerst hebben we het westelijke stuk van het park gedaan. We zijn bij alle stopplaatsen van de bus uitgestapt en hebben elk view point bekeken. Je staat dan telkens op de rand van de canyon en je kan uitkijken naar beneden en soms zie je de Colorado beneden stromen. Grand canyon is enorm groot en op die manier indrukwekkend, maar eigenlijk vonden we het niet mooier dan wat we reeds in andere parken hadden gezien. Maar het maakt natuurlijk wel indruk door zijn grootte en diepte.
Na de westelijke kant kwam de oostelijke kant aan de beurt. Eerst een boke met choco gegeten en dan hop weer op de shuttle bus. Weer bij elke viewpoint foto’s getrokken.
Op sommige plaatsen zag je de trail helemaal tot bij de rivier lopen. Het Bright Angel trail is zo een voorbeeld. Het is een pad dat al heel lang bestaat en het leidt je tot helemaal bij de Colorado. Het Kaibab trail is ook zo een voorbeeld. Bij de start bovenaan staat telkens dat je genoeg moet drinken, best niet in een dag naar beneden en boven gaat. Blijkbaar luistert niet iedereen want elk jaar moeten er 200 mensen gered worden met uitdroging en uitputting. Soms is alle redding zelfs te laat. Zo is er in 2004 een marathonloopster gestorven van uitdroging. Aan haar conditie zal het wel niet gelegen hebben.
Na de oostelijke shuttle bus zijn we even gestopt in de boekenwinkel waar we een boek gekocht hebben over alle doden die er in grand canyon al gevallen zijn, door ongelukken, door uitdroging, verdrinking, zelfmoord.
Toen zijn we onze auto gaan oppikken en hebben we nog een aantal view point gedaan die niet door de shuttle bus bereikt konden worden. Het laatste hiervan was Desert View. Daar staat een watch tower. Een oude toren die binnenin helemaal indiaans ingericht is en als je helemaal tot boven klimt heb je een enorm zicht over de hele Grand Canyon. Toen we terug beneden waren hebben we een plekje gezocht om te wachten op de zonsondergang.
Toen alle foto-chipkes vol waren zijn we terug gereden naar Tupayan. We wilden eerst gaan eten in het steak huis van de best western inn, maar daar was geen parking te vinden. We zijn dus maar lekker gezond een hamburger gaan eten in Wendy’s. En nu liggen we weer zappend in ons bed. Tot morgen.
Je raadt het nooit. Toen we vanmorgen opstonden vroor het !!!! Alle auto’s waren wit en er moest duchtig gekrabt worden. Maar de lucht was wel volledig blauw, geen enkel wolkje te bespeuren.
Na een ‘lekker’ ontbijt van muffins en kaasgebakjes vertrokken we om 8 uur naar Grand Canyon. Daar hebben we onze auto op de parking gezet en zijn we begonnen aan de verkenning van het park met de shuttle bus. Eerst hebben we het westelijke stuk van het park gedaan. We zijn bij alle stopplaatsen van de bus uitgestapt en hebben elk view point bekeken. Je staat dan telkens op de rand van de canyon en je kan uitkijken naar beneden en soms zie je de Colorado beneden stromen. Grand canyon is enorm groot en op die manier indrukwekkend, maar eigenlijk vonden we het niet mooier dan wat we reeds in andere parken hadden gezien. Maar het maakt natuurlijk wel indruk door zijn grootte en diepte.
Na de westelijke kant kwam de oostelijke kant aan de beurt. Eerst een boke met choco gegeten en dan hop weer op de shuttle bus. Weer bij elke viewpoint foto’s getrokken.
Op sommige plaatsen zag je de trail helemaal tot bij de rivier lopen. Het Bright Angel trail is zo een voorbeeld. Het is een pad dat al heel lang bestaat en het leidt je tot helemaal bij de Colorado. Het Kaibab trail is ook zo een voorbeeld. Bij de start bovenaan staat telkens dat je genoeg moet drinken, best niet in een dag naar beneden en boven gaat. Blijkbaar luistert niet iedereen want elk jaar moeten er 200 mensen gered worden met uitdroging en uitputting. Soms is alle redding zelfs te laat. Zo is er in 2004 een marathonloopster gestorven van uitdroging. Aan haar conditie zal het wel niet gelegen hebben.
Na de oostelijke shuttle bus zijn we even gestopt in de boekenwinkel waar we een boek gekocht hebben over alle doden die er in grand canyon al gevallen zijn, door ongelukken, door uitdroging, verdrinking, zelfmoord.
Toen zijn we onze auto gaan oppikken en hebben we nog een aantal view point gedaan die niet door de shuttle bus bereikt konden worden. Het laatste hiervan was Desert View. Daar staat een watch tower. Een oude toren die binnenin helemaal indiaans ingericht is en als je helemaal tot boven klimt heb je een enorm zicht over de hele Grand Canyon. Toen we terug beneden waren hebben we een plekje gezocht om te wachten op de zonsondergang.
Toen alle foto-chipkes vol waren zijn we terug gereden naar Tupayan. We wilden eerst gaan eten in het steak huis van de best western inn, maar daar was geen parking te vinden. We zijn dus maar lekker gezond een hamburger gaan eten in Wendy’s. En nu liggen we weer zappend in ons bed. Tot morgen.
No comments:
Post a Comment