Afgelegde afstand: 377 kilometers.
Iedere ochtend vertrekken er op elke parking in Moab troepen 4*4’s die tochten in de bergen gaan doen. Op onze parking is het ook elke ochtend prijs en vertrekken er een vijftiental indrukwekkende wagens. ’s Avonds keren die dan ook naar hier terug en hebben ze heel wat indrukwekkende verhalen aan elkaar te vertellen. Gisterenavond stond de begeleider zeer opgewonden te praten tegen enkele andere motelgangers: één van de deelnemers was diezelfde dag van de wagen gevallen. Hij stond blijkbaar achteraan op de 4*4 en is eraf gevallen. Het geluk was die dag niet aan zijn zijde want hij werd daarna omvergereden door de volgende wagen. Hij liep blijkbaar heel wat breuken op en verloor heel wat bloed, maar hij zou het zeker overleven. Een pittig detail is dat diezelfde persoon enkele dagen ervoor wel het geluk aan zijn zijde had: hij won namelijk 16 miljoen dollar in Las Vegas...
Vanmorgen redelijk vroeg opgestaan omdat er heel wat op het programma stond. We zijn eerst naar de City Market gereden om daar inkopen te doen voor ons ontbijt (pistolekes en choco en wat frappucino). Van daaruit zijn we direct doorgereden naar het viewpoint Needles Overlook. Sinds we opstonden was het al de ganse tijd aan het regenen, en hoe verder we reden hoe erger het werd. Hier en daar waren ook al wat tekenen van flash floods aanwezig: modder van minioverstromingskes over de rijbaan, stevige beken die pas gevormd waren langs de weg en nu en dan een waterval. Op den duur waren het pure stortregens. Toen we na een goei uur rijden aan het overlook point waren, was er een spectaculair zicht dat toch wat belemmerd werd door de zware regenval. Er was daar ook bijna niemand te zien! Bij schoon weer moet het zicht op de vallei hier echt wel prachtig zijn! Nu hadden we niet zo’n ver zicht doordat de stortregens precies overkomen als dichte mist. Ook de kleuren vielen hierdoor wat tegen! Omdat het zicht door dat alles niet zo prachtig was, en het volop aan het regenen was, heb ik hier geen foto’s genomen.
Na ons ontbijt zijn we teruggereden naar de grote baan om door te rijden naar Canyonlands NP – The Needles. Onderweg zijn we ook gepasseerd langs de Hole s’n The Rock: een zeer toeristisch winkelcentrumke.
Hoe langer we reden hoe meer tekenen van flash floods we tegenkwamen. Heel vaak zagen we echter modderstromen langs de weg, en hier en daar was deze zelfs even over de weg gelopen, en had daar vanalles achtergelaten: stenen, modder, takken, ... We kwamen ook steeds meer plaatsen tegen waar een deel van de weg onder water stond (steeds van die felrode plassen). Hier en daar liep de stroom volop over de weg, en moesten we dus enorm traag hierdoor rijden!
Onderweg zijn we ook nog gestopt bij Newspaper Rock: een rots vol ingekraste tekeningen: mooi om te zien. Geen idee van wanneer ze waren (misschien even opzoeken) maar het was alleszins oud.
Toen we een eind later aankwamen bij het visitor center was het nog steeds aan het gieten. Na een paar minuutjes rondhangen in het centrum kwam een Ranger ons verwittigen dat als we niet voorbereid waren om daar te blijven slapen, we beter konden terugrijden, omdat ze vreesden dat de weg naar het park het hier en daar wel eens snel zou gaan begeven. We zijn dan maar onmiddellijk teruggereden zonder ook maar iets van The Needles te zien (behalve het stukje van de info-film dat we in het visitor center zagen. Onmiddellijk viel het op dat het inderdaad erger was geworden: nog meer vuurrode beken die steeds groter en groter werden, en op steeds meer plaatsen staken die de weg over. Omdat we er nu ook op letten, zagen we dat een aantal van die beken zich al een weg onder de baan hadden gebaand. Een gevaarlijke situatie natuurlijk! Onderweg werden de bergen steeds meer en meer gehuld in dichte mist en zware regenbuien.
Blij dat we de raadgevingen van de Ranger niet in de wind hadden geslaan, hebben we traag de weg terug afgelegd. (Ellen was ook opgelucht dat we niet zonder naft vielen vooraleer we Monticello bereikten.) We zijn doorgereden naar Cortez, vlakbij Mesa Verde. Onderweg nog enkele wegenwerken gezien, waar ze bij het begin en het einde altijd een persoon met een slow/stop bordje plaatsen die de ganse dag het verkeer moeten regelen: boeiende job! Aangekomen in Cortez hebben we een hoop Inn’s afgelopen om er de beste uit te kiezen: Motel 8 is het deze keer geworden. Omdat we zo vroeg waren, hebben we op ons gemak nog wat kunnen internetten, boekske lezen,... ’s avonds zijn we dan naar de pizza hut gereden voor een lekkere pizza. Omdat de madam ons verkeerd had begrepen kregen we bij onze verkeerde pizza’s nog wat gratis drankjes... Terug op het hotel zijn we nu aan het kijken naar de film “Perfect Storm”. Toepasselijk bij dit weer (nog steeds aan het regenen...).
Iedere ochtend vertrekken er op elke parking in Moab troepen 4*4’s die tochten in de bergen gaan doen. Op onze parking is het ook elke ochtend prijs en vertrekken er een vijftiental indrukwekkende wagens. ’s Avonds keren die dan ook naar hier terug en hebben ze heel wat indrukwekkende verhalen aan elkaar te vertellen. Gisterenavond stond de begeleider zeer opgewonden te praten tegen enkele andere motelgangers: één van de deelnemers was diezelfde dag van de wagen gevallen. Hij stond blijkbaar achteraan op de 4*4 en is eraf gevallen. Het geluk was die dag niet aan zijn zijde want hij werd daarna omvergereden door de volgende wagen. Hij liep blijkbaar heel wat breuken op en verloor heel wat bloed, maar hij zou het zeker overleven. Een pittig detail is dat diezelfde persoon enkele dagen ervoor wel het geluk aan zijn zijde had: hij won namelijk 16 miljoen dollar in Las Vegas...
Vanmorgen redelijk vroeg opgestaan omdat er heel wat op het programma stond. We zijn eerst naar de City Market gereden om daar inkopen te doen voor ons ontbijt (pistolekes en choco en wat frappucino). Van daaruit zijn we direct doorgereden naar het viewpoint Needles Overlook. Sinds we opstonden was het al de ganse tijd aan het regenen, en hoe verder we reden hoe erger het werd. Hier en daar waren ook al wat tekenen van flash floods aanwezig: modder van minioverstromingskes over de rijbaan, stevige beken die pas gevormd waren langs de weg en nu en dan een waterval. Op den duur waren het pure stortregens. Toen we na een goei uur rijden aan het overlook point waren, was er een spectaculair zicht dat toch wat belemmerd werd door de zware regenval. Er was daar ook bijna niemand te zien! Bij schoon weer moet het zicht op de vallei hier echt wel prachtig zijn! Nu hadden we niet zo’n ver zicht doordat de stortregens precies overkomen als dichte mist. Ook de kleuren vielen hierdoor wat tegen! Omdat het zicht door dat alles niet zo prachtig was, en het volop aan het regenen was, heb ik hier geen foto’s genomen.
Na ons ontbijt zijn we teruggereden naar de grote baan om door te rijden naar Canyonlands NP – The Needles. Onderweg zijn we ook gepasseerd langs de Hole s’n The Rock: een zeer toeristisch winkelcentrumke.
Hoe langer we reden hoe meer tekenen van flash floods we tegenkwamen. Heel vaak zagen we echter modderstromen langs de weg, en hier en daar was deze zelfs even over de weg gelopen, en had daar vanalles achtergelaten: stenen, modder, takken, ... We kwamen ook steeds meer plaatsen tegen waar een deel van de weg onder water stond (steeds van die felrode plassen). Hier en daar liep de stroom volop over de weg, en moesten we dus enorm traag hierdoor rijden!
Onderweg zijn we ook nog gestopt bij Newspaper Rock: een rots vol ingekraste tekeningen: mooi om te zien. Geen idee van wanneer ze waren (misschien even opzoeken) maar het was alleszins oud.
Toen we een eind later aankwamen bij het visitor center was het nog steeds aan het gieten. Na een paar minuutjes rondhangen in het centrum kwam een Ranger ons verwittigen dat als we niet voorbereid waren om daar te blijven slapen, we beter konden terugrijden, omdat ze vreesden dat de weg naar het park het hier en daar wel eens snel zou gaan begeven. We zijn dan maar onmiddellijk teruggereden zonder ook maar iets van The Needles te zien (behalve het stukje van de info-film dat we in het visitor center zagen. Onmiddellijk viel het op dat het inderdaad erger was geworden: nog meer vuurrode beken die steeds groter en groter werden, en op steeds meer plaatsen staken die de weg over. Omdat we er nu ook op letten, zagen we dat een aantal van die beken zich al een weg onder de baan hadden gebaand. Een gevaarlijke situatie natuurlijk! Onderweg werden de bergen steeds meer en meer gehuld in dichte mist en zware regenbuien.
Blij dat we de raadgevingen van de Ranger niet in de wind hadden geslaan, hebben we traag de weg terug afgelegd. (Ellen was ook opgelucht dat we niet zonder naft vielen vooraleer we Monticello bereikten.) We zijn doorgereden naar Cortez, vlakbij Mesa Verde. Onderweg nog enkele wegenwerken gezien, waar ze bij het begin en het einde altijd een persoon met een slow/stop bordje plaatsen die de ganse dag het verkeer moeten regelen: boeiende job! Aangekomen in Cortez hebben we een hoop Inn’s afgelopen om er de beste uit te kiezen: Motel 8 is het deze keer geworden. Omdat we zo vroeg waren, hebben we op ons gemak nog wat kunnen internetten, boekske lezen,... ’s avonds zijn we dan naar de pizza hut gereden voor een lekkere pizza. Omdat de madam ons verkeerd had begrepen kregen we bij onze verkeerde pizza’s nog wat gratis drankjes... Terug op het hotel zijn we nu aan het kijken naar de film “Perfect Storm”. Toepasselijk bij dit weer (nog steeds aan het regenen...).
No comments:
Post a Comment