Vandaag weer niet al te vroeg opgestaan. Nadat we onze valies hadden ingeladen zijn we naar beneden naar het buffet gegaan om te ontbijten. We dachten als we ’s morgens ons buikje goed vol eten komen we wel toe voor de rest van de dag.
Het ontbijt was echt ongelooflijk. Alles wat je je maar kan inbeelden. Je kon er zelf je omelet samenstellen. Je koos uit een aantal groentjes en garnalen of ham en dan liet je daar een omelet van maken door de kok.
Na het ontbijt hadden we nog maar een kwartiertje voor het elf uur was en we moesten ingecheckt zijn voor die tijd. Dus snel naar boven om de valiezen te halen.
Na het uitchecken kon ik het niet laten om toch maar weer voor 1 dollar in de slotmachines te gaan spelen. Ben ik nu verslaafd? Het hoogste dat ik gehaald heb is 3 dollar maar daarna ben ik alles weer kwijtgespeeld. Jonathan was ondertussen zijn gazetteke aan het lezen in de hotellobby. Nadat ik hem het slechte nieuws had gemeld zijn we onze auto gaan oppikken in de parking en hebben Las Vegas maar achter ons gelaten.
Onze volgende stopplaats was hooverdam, een enorme dam op de colorado rivier die voor stroom zorgt voor 1 miljoen mensen waaronder ook Las Vegas en voor enorm veel mensen water voorziet, voor landbouw en dergelijke. Als je alles moet geloven wat ze daar zeiden zouden er in heel het stuk Amerika dat wij nu bezoeken weinig mensen gewoond hebben als deze dam niet gebouwd was. Ervoor was de colorado rivier enorm onvoorspelbaar, met vele overstromingen als de sneeuw begon te smelten en droogten op andere momenten. Door de bouw van de dam werd dit allemaal verhinderd en is het rivierpeil steeds hetzelfde.
De dam is 222 m hoog, tussen de twee wanden van de colorado canyon. Vanop het view point was het een enorme betonnen wand.
We hebben ook een rondleiding gevolgd binnen en we hebben geleerd hoe zo een waterkrachtcentrale te werk gaat om stroom te maken. Eigenlijk wel boeiend allemaal. Dit enorme turbines en pijpleidingen enzo. Er was ook een soort tentoonstellingetje over de bouw van de dam, hoe ze eerst de rivier van zijn originele pad hebben afgeleid door 4 tunnels in de zijwand van de canyon. Zo kwam de originele plaats van de rivier droog te staan zodat de dam gebouwd kon worden. Nu worden die 4 tunnels gebruikt om het nodige water naar de turbines te leiden en om in geval van hoog water ervoor te zorgen dat de dam niet te veel gewicht moet tegen houden.
Na dit leerrijk bezoek zijn we verder gereden naar Zion NP. Het was al acht uur toen we er aankamen, we waren immers van tijdszone veranderd en we moesten onze klok dus meteen een uur verder draaien. In het dorpje vlak bij de ingang van het park waren alle hotels, motel, B&B’s volzet. Overal hing No Vacancy. We moesten dus terugrijden naar het vorige stadje in de hoop dat daar nog een slaapplaatsje te vinden was. De Trotter verwees ons naar Motel 6 en gelukkig was daar nog een kamer vrij. Het was zo’n echt motel zoals je in de films ziet. Met alle kamers in twee verdiepen rond een zwembad, met alle deuren die in het midden buiten uitkomen. Een balkon loopt helemaal langs alle kamers van het tweede verdiep. Alle auto’s staan voor de kamers van de eigenaars geparkeerd.
Toen we naar het motel 6 reden waren we het lokale football terrein gepasseerd en er was blijkbaar een wedstrijd bezig. We konden het dus niet laten om even een kijkje te gaan nemen, nadat we onze valiezen op onze kamer hadden gezet. Het was een foot ballwedstrijd van de lokale high school. Het was prachtig om te zien. Elke keer als de thuisploeg scoorde schoten ze een vuurwerkpeil in de lucht en gingen de cheerleaders uit hun dak. Die cheerleaders waren ook echt zoals je kent van de films. Alle liefkes van de foot ballspelers, allemaal een jaar of 15, 16. Jonathan heeft even gedaan alsof hij een reporter was en zo mocht hij vlak naar het veld door het hek om foto’s te trekken. Hij was natuurlijk volledig in zijn nopjes.
Nadat de thuisploeg gewonnen was, zijn we recht tegenover het veld een pizza gaan kopen die we met veel smaak in het motel opaten.
Weer een boeiende dag in Amerika zat erop. Slaapwel.
No comments:
Post a Comment