Afgelegde afstand: 274 kilometers.
Vanmorgen opgestaan toen het nog niet regende. Na het ontbijt hebben we onze valiesjes gepakt en toen we onze auto aan het laden waren, was het alweer volop aan het regenen! Eerst zijn we naar de City Market gegaan om wat lege dvdkes te kopen, maar daar hadden ze geen. Dus dan maar getankt, en doorgereden naar de Walmart. Hier hadden ze wel lege dvdkes en zelfs de nieuwe versie van Bruce Springsteen’s WSO-Seeger Sessions, die ik natuurlijk niet kon laten liggen... Ondertussen is het natuurlijk wel al te laat om deze uit te roepen tot cd van onze reis: die titel is namelijk weggelegd voor de nieuwste van Muse...
Hoe verder we reden, hoe meer het begon te regenen. Het lijkt er steeds op dat we in de verkeerde richting aan het rijden zijn: in de richting waarin de regen gaat... Opnieuw zagen we thunder storms, tekenen van flash floods en zaten we midden in stortregens! Van Cortez wilden we direct doorrijden naar Valley of the Gods, maar onderweg zagen we ineens een pijltje naar The Four Corners: de enige plaats in Amerika waar vier staten kruisen! Aangezien het een ommeweg van slechts enkele mijlen was, wilden we dit ook doen. Daar aangekomen bleek dat we moesten betalen om het “monument” te zien: 3 dollar per persoon. Toen wisten we al dat het de moeite niet waard zou zijn, maar ja, we wilden natuurlijk niet voor niks naar daar gereden hebben. Het monument zelf was niks meer als een vloerplaat met daarin een kruis waar de vier staten in gemarkeerd stonden. Als je daarop stond, bevond je je in vier verschillende staten op hetzelfde ogenblik: Arizona, Utah, New Mexico en Colorado. Rond het monument stonden er tientallen souvenirmakers, die echte “navajo”dingen verkochten. Het onweer was toen slechts enkele honderden meters verwijderd en kwam steeds dichter. Grappig dat je hier steeds precies kan zien waar het onweert: het is precies een muur die steeds verder opschuift en die je perfect kan zien.
Net op tijd zijn we hier vertrokken richting Valley of the Gods. Dit is een off-road roiute van 16 mijl die je doorheen een prachtige mini-monument vallei brengt. Toen we de route insloegen zagen we al na 15 meter dat de weg iets verderop weggespoeld was door de hevige regenbuien, en dat het met onze auto onmogelijk zou zijn om voorbij die putten te geraken. Omdat deze weg een lus vormt tussen twee andere wegen, en we toevallig ook bij die andere ingang moesten passeren (om naar Muley’s Point te gaan) wilden we daar ook eens gaan kijken. Aan deze kant duurde het toch wel zeker 50 meter vooraleer we putten tegenkwamen die voor onze Kia onoverbrugbaar waren. Spijtig, maar dit is dus de tweede maal dat de regen onze reisplannen dwarsboomt. We zijn dan maar verder gereden richting Muley Point. Waar dat precies lag, was niet duidelijk, maar wel wist ik de richting die we uitmoesten, in de hoop om een pijl tegen te komen. Die weg leidde ons langs een zeer steile beklimmen van het gebergte.
Bovengekomen zagen we nog geen pijl of iets anders dat ons naar de gewenste bestemming zou brengen. We zijn nog even doorgereden om dan iets verder onze auto te draaien en terug te keren zonder MP te zien. Maar in deze rijrichting kwamen we ineens wel een pijl tegen die ons naar MP leidde. Het was een off-road weg die toch wel vrij lang was. De weg was eigenlijk niet echt geschikt voor onze 2*2, en onderweg kwamen we alleen maar 4*4’s tegen (waarvan de chauffeur meestal lachte met ons...).
Maar na een hoop kilometers kwamen we aan bij Muley Point: een plaats waar je een prachtig zicht hebt op de vallei die door de San Juan rivier wordt gecreëerd. Ellen’s stress was hiermee ineens weggeveegd. De weg terug verliep vlotter dan de heenweg, en al snel kwamen we aan in Mexican Hat. Dit dorpje heeft zijn naam gekregen omwille van een balancerende rotsblok die lijkt op een omgekeerde sombrero. Hier hebben we snel een motel gevonden (The San Juan Inn) dat iets duurder is als de voorbije dagen, maar het ligt dan wel een metertje naast de San Juan rivier. Hier hebben we dan een boterhambeleg met choco gegeten en genoten van dit zicht.
Daarna zijn we terug vertrokken naar Goosenecks State Park dat iets verderop ligt. Onderweg zijn we nog even gestopt bij de Mexican Hat Rock voor enkele foto’s. Goosenecks State Park is niet echt een park, maar is eigenlijk een lange weg die leidt naar één viewpoint. Maar het is wel een uitzicht dat kan tellen: De meanderende San Juan zorgt hier voor een prachtig zicht dat alleen de foto’s kunnen beschrijven. Hier zijn we ook even naar beneden geklommen (voorzichtig, want een valpartij kan zeer gevaarlijk zijn!) voor een beter zicht, maar het weer werkte niet echt mee: veel wolken zorgden ervoor dat het uitzicht niet zo mooi overkomt op foto’s, maar indrukwekkend is het zeer zeker.
Eerst hebben we hier nog iets gedronken en daarna zijn we terug naar het motel vertrokken. Hier hebben we wat op het terras gezeten, genoten van het zicht, mail gecheckt en daarna gaan eten in de lokale pub. Morgen staat Monument Valley op het programma. Hopelijk hebben we dan een prachtige hemel, ofwel een prachtig onweer, want dat zijn waarschijnlijk de enige die mooi staan op de foto...
Vanmorgen opgestaan toen het nog niet regende. Na het ontbijt hebben we onze valiesjes gepakt en toen we onze auto aan het laden waren, was het alweer volop aan het regenen! Eerst zijn we naar de City Market gegaan om wat lege dvdkes te kopen, maar daar hadden ze geen. Dus dan maar getankt, en doorgereden naar de Walmart. Hier hadden ze wel lege dvdkes en zelfs de nieuwe versie van Bruce Springsteen’s WSO-Seeger Sessions, die ik natuurlijk niet kon laten liggen... Ondertussen is het natuurlijk wel al te laat om deze uit te roepen tot cd van onze reis: die titel is namelijk weggelegd voor de nieuwste van Muse...
Hoe verder we reden, hoe meer het begon te regenen. Het lijkt er steeds op dat we in de verkeerde richting aan het rijden zijn: in de richting waarin de regen gaat... Opnieuw zagen we thunder storms, tekenen van flash floods en zaten we midden in stortregens! Van Cortez wilden we direct doorrijden naar Valley of the Gods, maar onderweg zagen we ineens een pijltje naar The Four Corners: de enige plaats in Amerika waar vier staten kruisen! Aangezien het een ommeweg van slechts enkele mijlen was, wilden we dit ook doen. Daar aangekomen bleek dat we moesten betalen om het “monument” te zien: 3 dollar per persoon. Toen wisten we al dat het de moeite niet waard zou zijn, maar ja, we wilden natuurlijk niet voor niks naar daar gereden hebben. Het monument zelf was niks meer als een vloerplaat met daarin een kruis waar de vier staten in gemarkeerd stonden. Als je daarop stond, bevond je je in vier verschillende staten op hetzelfde ogenblik: Arizona, Utah, New Mexico en Colorado. Rond het monument stonden er tientallen souvenirmakers, die echte “navajo”dingen verkochten. Het onweer was toen slechts enkele honderden meters verwijderd en kwam steeds dichter. Grappig dat je hier steeds precies kan zien waar het onweert: het is precies een muur die steeds verder opschuift en die je perfect kan zien.
Net op tijd zijn we hier vertrokken richting Valley of the Gods. Dit is een off-road roiute van 16 mijl die je doorheen een prachtige mini-monument vallei brengt. Toen we de route insloegen zagen we al na 15 meter dat de weg iets verderop weggespoeld was door de hevige regenbuien, en dat het met onze auto onmogelijk zou zijn om voorbij die putten te geraken. Omdat deze weg een lus vormt tussen twee andere wegen, en we toevallig ook bij die andere ingang moesten passeren (om naar Muley’s Point te gaan) wilden we daar ook eens gaan kijken. Aan deze kant duurde het toch wel zeker 50 meter vooraleer we putten tegenkwamen die voor onze Kia onoverbrugbaar waren. Spijtig, maar dit is dus de tweede maal dat de regen onze reisplannen dwarsboomt. We zijn dan maar verder gereden richting Muley Point. Waar dat precies lag, was niet duidelijk, maar wel wist ik de richting die we uitmoesten, in de hoop om een pijl tegen te komen. Die weg leidde ons langs een zeer steile beklimmen van het gebergte.
Bovengekomen zagen we nog geen pijl of iets anders dat ons naar de gewenste bestemming zou brengen. We zijn nog even doorgereden om dan iets verder onze auto te draaien en terug te keren zonder MP te zien. Maar in deze rijrichting kwamen we ineens wel een pijl tegen die ons naar MP leidde. Het was een off-road weg die toch wel vrij lang was. De weg was eigenlijk niet echt geschikt voor onze 2*2, en onderweg kwamen we alleen maar 4*4’s tegen (waarvan de chauffeur meestal lachte met ons...).
Maar na een hoop kilometers kwamen we aan bij Muley Point: een plaats waar je een prachtig zicht hebt op de vallei die door de San Juan rivier wordt gecreëerd. Ellen’s stress was hiermee ineens weggeveegd. De weg terug verliep vlotter dan de heenweg, en al snel kwamen we aan in Mexican Hat. Dit dorpje heeft zijn naam gekregen omwille van een balancerende rotsblok die lijkt op een omgekeerde sombrero. Hier hebben we snel een motel gevonden (The San Juan Inn) dat iets duurder is als de voorbije dagen, maar het ligt dan wel een metertje naast de San Juan rivier. Hier hebben we dan een boterhambeleg met choco gegeten en genoten van dit zicht.
Daarna zijn we terug vertrokken naar Goosenecks State Park dat iets verderop ligt. Onderweg zijn we nog even gestopt bij de Mexican Hat Rock voor enkele foto’s. Goosenecks State Park is niet echt een park, maar is eigenlijk een lange weg die leidt naar één viewpoint. Maar het is wel een uitzicht dat kan tellen: De meanderende San Juan zorgt hier voor een prachtig zicht dat alleen de foto’s kunnen beschrijven. Hier zijn we ook even naar beneden geklommen (voorzichtig, want een valpartij kan zeer gevaarlijk zijn!) voor een beter zicht, maar het weer werkte niet echt mee: veel wolken zorgden ervoor dat het uitzicht niet zo mooi overkomt op foto’s, maar indrukwekkend is het zeer zeker.
Eerst hebben we hier nog iets gedronken en daarna zijn we terug naar het motel vertrokken. Hier hebben we wat op het terras gezeten, genoten van het zicht, mail gecheckt en daarna gaan eten in de lokale pub. Morgen staat Monument Valley op het programma. Hopelijk hebben we dan een prachtige hemel, ofwel een prachtig onweer, want dat zijn waarschijnlijk de enige die mooi staan op de foto...
No comments:
Post a Comment