Vandaag niet te laat opgestaan, valiesjes ingepakt en naar Springdale vertrokken. Daar aangekomen bleek dat alle hotels voor die avond reeds volzaten! Wat betekende dat we die avond terug naar Hurricane en Motel 6 terugmoeten...
In Springdale hebben we eerst nog wat Bumbleberry pancakes gegeten als ontbijt. Na het ontbijt zijn we doorgereden naar Zion NP. We zijn onmiddellijk doorgereden naar het Visitor Center omdat je daar je wagen kan achterlaten en de rest van het park kan bezoeken met de Shuttle bus. We namen de shuttle bus tot aan het punt waar we de wandeltocht richting Hidden Valley konden aanvatten. De tocht was zoals beschreven “streneous” en we zagen dus af! Op een klein uurtje waren we boven. Op het einde waren er nog wat stukken die niet voor mensen met hoogtevrees waren: je moest je hier aan een ketting vasthouden omdat het pad smal was, en de afgrond diep! (hier zijn volgens de gids van het park in het verleden doden gevallen, en het verbaast ons niks. Hier is het geen plaats voor hoogmoed!) Het was een leuke tocht met heel wat prachtige uitzichten over de canyon. Boven is er een kleine “hidden” canyon, en die kan je ook verder ingaan. Dat hebben we dan ook gedaan: het was een zandige weg met heel wat leuke rotswanden, een arch, ... Daarna zijn we terug naar beneden gewandeld. Uiteindelijk bleek dat we de tocht op een uur minder hadden gedaan als vooropgesteld door de gids. Niet slecht...
Terug beneden zijn we ineens verder gewandeld naar de Weeping Rocks: Hier stroomt er heel wat water van de verticale rotsen, net als wenende rotsen. Dit water vormt dan later ook de rivier door de canyon.
Terug beneden hebben we terug de shuttle bus genomen tot het verste punt. Hier hebben we de wandeling langs de rivier gedaan. Omdat dit een “easy” wandeling was, liep er hier dan ook heel wat volk rond. Op het einde van de wandeling zagen we ineens een familie herten aan de overkant, op zoek naar voedsel. Prachtig om die ongestoord bezig te zien. Op de terugweg naar de shuttle bus kwamen we ineens Ingrid Michoul tegen, een bio-ingenieur van Ellen’s jaar. Hoe klein is de wereld niet...
We hebben dan de shuttle bus naar de Lodge genomen omdat daar de wandeling naar de Emerald Pools vertrekt. We hadden allebei wat honger en hebben hier dus snel een snackske naar binnen gespeeld alvorens te vertrekken. De wandeling bracht ons langs 3 pools die in cascade staan. Tot de eerste pool kom je redelijk wat volk tegen, maar daarna steeds minder. De tocht naar boven was redelijk steil, maar uiteindelijk wel de moeite waard. De derde pool was de mooiste en de meest afgelegen van de drie. Toen we bijna boven waren kwam echter de hak van ellens’ linkerschoen los. Tijdens de terugtocht kwam de zool steeds verder los en toen we terugwaren bij de bus was hij net niet helemaal losgekomen. We hebben dan nog een laatste stop gedaan bij de Patriarchs (ellen op blote voeten ;-) waar je een mooi uitzicht hebt op enkele toppen in de canyon.
Daarna zijn we terug naar het motel gereden waar we gisteren hebben gelogeerd. Op de parking stonden opnieuw de auto’s die hier gisteren stonden: enkele prachtige old-times met grappige nummerplaten: “Cool-huh”, “Cool-II” en “II-Cool”. Duidelijk vrienden van elkaar. Er was vandaag ook blijkbaar een ganse motorbende aangekomen want er stonden zeker een twintigtal zware motoren geparkeerd, samen met een volgwagen.
We zijn nog snel een subway-ke gaan halen en daarna gaan slapen.
No comments:
Post a Comment