Vanmorgen weer ons boeltje gepakt in het motel. Als allereerste tussenstop stond de supermarkt op het programma. Ik moest immers Super Glue hebben om mijn schoen te kunnen repareren. We hebben dan ook maar meteen brood en choco en fruitsap gekocht zodat we onderweg konden picknick-ontbijten. Bij het eerste mooie uitzicht zijn we gestopt om te eten.
Daarna trokken we verder naar Bryce Canyon. Om daar te geraken moesten we terug door Zion rijden. We moesten een weg nemen die we gisteren nog niet genomen hadden. Hier kwamen we enkele tunnels tegen die in de jaren 30 gebouwd waren, en toen de langste ter wereld was. Ze hebben hem toen spijtig genoeg zo klein en laag gemaakt dat bussen en campervan er enkel in het midden door kunnen. Ze hebben dan wel de beide rijstroken nodig. Dus de tunnel is nu enkelrichting verkeer, die om de 5 minuten van richting verwisselt.
Net na de tunnel zagen we links van de weg nog een familie hertjes. Jonathan kon weer zijn hartje ophalen met het maken van enkele foto’s.
Enkele mijlen verder verlieten we het Zion NP en reden we verder tot Bryce Canyon. We kwamen ongeveer om 12 uur aan in het dorpje vlak voor de ingang en eerst gingen we op zoek naar een slaapplaats. Maar het ene motel was vol, de Best Western was te duur en voor de cabins op de camping moest je je eigen slaapzak bijhebben. We waren dus verplicht om terug te rijden naar het vorige motel dat we op de weg waren tegengekomen. In dit motel was nog een economy room beschikbaar voor een goede prijs.
Nu we wisten waar we de nacht konden doorbrengen reden we naar het park en kon onze verkenningstocht beginnen. Eerst keken we naar een 20 minuten film over het ontstaan van de canyon. Dan planden we de verdere dag. We zouden een korte wandeling doen en voor de rest alle view points van het park.
Het eerste view point was inspiration point, hier kregen we al meteen een prachtig zicht over de oranje canyon, met alle hoodoos, en Windows en zo. De kleuren waren prachtig. Wit bovenaan en steeds donkerder oranje naar beneden toe.
Bryce point was het volgende view piont. Weer een ongelooflijk zicht op die oranje pieken.
Daarna zijn we doorgereden naar het laatste view point van het park. Rainbow point. Daar vertrok ook de korte wandeling die we vandaag gingen doen, de Bristolecone loop. Deze wandeling liep langs een hele hoop van die pines, dat zijn enorm oude bomen, waarvan soms een deel afgestorven is terwijl een andere tak nog wel in leven is. Echt mooie bomen. Op het einde van de loop was er ook een prachtig uitzicht op de oranje canyon.
Na deze wandeling zijn we terug naar de ingang gereden maar onderweg zijn we wel gestopt bij alle view points langs de weg. Eentje was Natural bridge, waar een gat gevormd was in het oranje gesteente zodat een soort brug gevormd was.
Het is intussen wel een stuk kouder dan de voorbije dagen, dus ik heb maar gauw een lange broek aangetrokken en dan kon ik er weer tegen.
De vrouw in het visitor center had ons gezegd dat de beste plaats om naar de zonsondergang te kijken red canyon was. Deze lag wel een stuk terug op de weg naar Zion, maar dat hadden we er wel voor over. Red canyon was heel mooi, maar de zonsondergang viel wel een beetje tegen. De wolken waren er een beetje te veel aan denk ik.
Op de terugweg zijn we nog gestopt om ergens te eten. Geen fastfood vanavond, maar er een steak friet voor Jonathan en een halibut steak (Vis) met puree voor mij.
In het motel aangekomen heb ik nog geprobeerd om mijn schoen te repareren. Ik heb de twee tubetjes lijm ertussen gespoten en ben een kwartier op een been gaan staan om alles goed aan te drukken. Op het eerste zicht hangt alles terug goed vast, maar ik ga het nog rustig laten drogen tot morgen.
No comments:
Post a Comment